Opinies over Waarover men niet spreekt:
Benno Barnard:
‘Wim van Rooy spreekt al jarenlang de waarheid, terwijl door het marxisme verwarde babyboomers nog altijd hun fantasieën aan ons proberen op te dringen. Maar menige denker – van Etienne Vermeersch tot Maarten Boudry – wijst tegenwoordig op de gevaren waar hij als eerste voor waarschuwde. Lees dit boek en schrei bittere tranen over alle verloren tijd.’
Paul Cliteur:
‘Geen Nederlandstalige denker heeft zo’n monumentaal overzicht gepresenteerd over de hele islamdiscussie als gedaan is in Waarover men niet spreekt. Van Rooy heeft in ieder geval niet gezwegen.’
Etienne Vermeersch:
‘Ik ben ervan overtuigd dat een verlichte islam mogelijk is, maar dit boek brengt mijn vertrouwen hierop in het gedrang.’
Mia Doornaert:
‘Dat Wim van Rooy dit boek in Nederland moet uitgeven toont dat in Vlaanderen de geest van Voltaire – ‘Ik ben het volkomen oneens met u maar ik verdedig tot ter dood uw recht het te zeggen’ –, dat die geest versmacht wordt door de politieke politie van een stel seculiere farizeeërs en de lafheid van de rest.’
Jean Marie Dedecker:
‘De dictatuur van hen die het debat monopoliseren, de Sprachhersschaftsklasse, heeft stilzwijgend een multiculturele etiquette geïnstalleerd, bewaakt door een cordon van gesubsidieerde antidiscriminatie-instellingen en een legale gedachtepolitie. Zo werd schrijven over de islam klompendansen op een tafel vol met eieren. De waarheid, namelijk dat de achterlijkheid van die godsdienst onze westerse vrijheden uitholt en bedreigt, wordt dan als een belediging beschouwd. Gelukkig zijn er nog mensen als Wim van Rooy die hun klompen aantrekken.’
Afshin Ellian:
‘Dit boek geeft het meest volledige overzicht van de islamdiscussie in België en Nederland dat ik ken.’
Theodor Holman:
‘Dit boek is broodnodig omdat het een helder overzicht van de islamdiscussie geeft en eenieder voedt die zich in deze discussie een beeld wil vormen. Bovendien vertolkt de auteur standpunten waaraan je je geest moet slijpen, of je dat nu wilt of niet.’
Arthur van Amerongen:
‘Met dit boek is Wim van Rooy – de aardigste man van België – de schrik en gesel van de politieke correctheid.’
Geert van Istendael:
‘Ik ben het lang niet eens met alles wat in dit boek staat, maar het schudt me wel door elkaar. Is dat net niet de waarde van elk goed boek? Dat het je zekerheden aan het wankelen brengt? Dat het je aan het denken zet? Dat doet dit moedige boek, met overweldigend feitenmateriaal, met spijkerharde logica. Lees dus en denk na. Vergeet gemakzuchtige vooroordelen en clichés. Debatteer. En leer. Wim van Rooy huldigt de prachtige opstandige spreuk: Etiam si omnes, ego non. Ik vind dit een ‘links’ boek, in de betekenis die links voor mij heeft: verlichtend, emancipatorisch, afrekenend met obscurantisme en dogmatisme.’
Magda Michielsens:
‘De voormalige vrienden en collega's hebben hun redenen om vandaag te collaboreren, maar de intellectuele autobiografie van Wim van Rooy toont aan dat die redenen vals zijn. De vraag is of hun onuitgesproken en onbespreekbare angst hiermee wordt aangesproken.’
Annabel Nanninga:
‘Waarover men niet spreekt is de verstilde, bijna kalmerende titel van een in feite onrustbarend boek. In de kakofonie die het islamdebat inmiddels is, is dat de grote verdienste van Van Rooy. Een helder en rustig betoog in een oververhitte discussie waarin iedereen roept, weinigen luisteren en vrijwel niemand de moed heeft om vrijuit en feitelijk te spreken over de gevaren van de islam in Europa en de wereld.’
Eddy Terstall:
‘Cultuurrelativisme is de filosofische tegenpool van het (oorspronkelijke) progressieve gedachtengoed. Ook dat kan men uit het boek van Van Rooy oppikken. Ik hoop dat veel jonge nieuwsgierige linksen en zich links noemenden dit boek gaan lezen en dat er ooit weer een vrijzinnig en kleurneutraal ‘vrij links’ gaat opstaan.’
Thierry Baudet:
Dit boek bevat een ontluisterend overzicht van de meest controversiële onderwerpen van deze tijd. De auteur dwingt je om kleur te bekennen. Zowel voor- als tegenstanders zullen met Wim van Rooy in discussie moeten.
Frank Thevissen:
‘Zoals Banksy’s Dismaland de verstorende schaduw was van Disneys ‘happiest place on earth’, is Waarover men niet spreekt de ontwrichtende echo van een sloophamer die compromisloos het bordkartonnen pretpark neerhaalt waarmee realofobe luchtkastelenbouwers, constructieve journalisten en gelijkschakelingsfundamentalisten de toegangswegen tot het kritisch denken hebben versperd. Zelden klonk het geluid van een moker zo bevrijdend.’
Yoeri Albrecht:
‘Het essayistische werk van Wim van Rooy is van de onverschrokken intellectuele soort. Iedereen die de geestelijke moed heeft om zich werkelijk met de problemen van onze tijd bezig te houden, zou dit boek moeten lezen.’
The European Conservative:
‘An important new book has been published by De Blauwe Tijger in the Netherlands. In What One Does Not Say, author Wim van Rooy accuses political elites, the media and the intellectual classes in Europe of defending dangerous ideas, and collaborating with institutions and organizations that are fundamentally detrimental to society. These include multiculturalism, fundamentalist Islam, and the intellectual legacy of the counter-cultural revolution of ’68. Highly recommended. (Dutch only)’
Lees hier meer citaten over eerdere boeken van Wim van Rooy.
© 2015 Wim van Rooy | alle rechten voorbehouden
Uitgeverij De Blauwe Tijger
Hardcover, gebonden met leeslint
ISBN 978 94 92161 03 1
16 x 24 cm | 678 blzn | € 35,00
Lees hier een proefhoofdstuk